داوود امینی در گفت و گو با قدس آنلاین درباره مقایسه تقسیم عدالت در دوره پهلوی با دوره انقلاب گفت: با استناد به پرونده های موجود در سازمان اسناد ملی، چنان چه مقایسه ای مختصر درباره برقراری عدالت در جامعه آن دوران با دوره انقلاب داشته باشیم خواهیم دید که در زمان پهلوی دوم، تمام زمین ها در مناطق خوش آب و هوای کشور از جمله سواحل شمال و جنوب، به مسئولین دولتی اختصاص داشته است.

این کارشناس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ادامه داد: اشرف پهلوی و دیگر خواهران و برادران شاه، همه محیطهای ممنوعه را برای استفاده شخصی خود اختصاص داده بودند و رضا شاه یکی از بزرگ ترین مالکان دنیا به حساب می آمد.

امینی خاطرنشان کرد: در حالی که کارگران و قشر ضعیف جامعه، شغلی در حد تهیه نان شب نداشتند، محمدرضا شاه همه دارایی کشور را ضبط کرد و میلیارد ها دلار از کشور ربود و برد. اما در نظام جمهوری اسلامی، آن چنان که امام خمینی(ره) همواره بر کاخ نشینی نقد داشتند، به صورت قانونی از چپاول جلوگیری شد.

این پژوهشگر تاریخ معاصر ایران ادامه داد: جمهوری اسلامی در مسیر قطع دست غارتگران حرکت کرد و اگر اکنون زالو صفتانی پیدا می شوند که اختلاس می کنند به این دلیل است که پس از انقلاب، دشمن بیکار ننشست و تلاش کرد تا فرهنگ منحط غرب در کشور پیاده شود و همه این ها بر خلاف خواست رهبر معظم انقلاب و دیگر مقامات جمهوری اسلامی است که دائما بر حذف زالو صفتان تأکید دارند.

امینی گفت: تفاوت عدالت اسلامی با عدالت پهلوی اینجا نمایان می شود که زمامداران رژیم پهلوی، علاوه بر چپاولگری، دست نشانده های خود را نیز به دزدی سفارش می کردند، اما در نظام جمهوری اسلامی یک فقیه جامع الشرایط در رأس حکومت حضور دارد که قرار است حکومت را با عنایت خداوند و کمک امام زمان(عج) به دست صاحب اصلی اش برساند.